Маладосьць трымаю у віхровым танцы,
Адчуваю, быццам, на сваім вясельлі.
Цені блізкіх, любых нада мною ўстаньце!
Вы нязгубным згусткам на душы аселі...
Цені любых засьцяць сьвет перад вачыма.
I з гадоў мінулых сіла жарсьці зноўку
Песьняй выбухае. Паланець магчыма,
I знайсьці магчыма добрую сяброўку.
А такое шчасьце станецца ратункам.
Нашы вусны вып'юць залатыя вёсны.
Застанецца горыч над дарожным клункам,
Адгукнецца далеч - сумны скрып калёсны.
Прыгадаем вёску, гай, палі, гасьцінец
I юнацтва наша каля ніцых лозаў.
Цяжка гэта страціць, цяжка ўсё пакінуць,
А таму ў каханьне сыплю зёлкі крозаў.
|
|
